مقبره الشعرا تبریز

مقبره الشعرا، در دهه ۱۳۵۰ ساخته شده‌ است؛ اما با توجه به فهرست شاعران مدفون در این مقبره، معلوم می‌شود که پیشینه آن بیشتر از نیم قرن است. در ادامه، تاریخچه مقبره الشعرای تبریز را می‌خوانید:

قدیمی‌ ترین اشخاص مدفون در مقبره الشعرای تبریز، دو شاعر قرن ششمی به‌ نام‌های «خاقانی» و «ظهیر فاریابی» هستند. در این دوره، تبریز مرکز حکومت اتابکان آذربایجان است که به شعردوستی و حمایت از شعرا شهرت دارد. به همین دلیل، شاعران بسیاری به تبریز کوچ می‌کنند تا از الطاف دربار اتابکان بهره‌مند شوند.

بعد‌ از دفن «خاقانی» و «ظهیر فاریابی» در گورستان محله سرخاب، سایر شاعران و ادیبان اهل و ساکن تبریز نیز در دوره‌های بعدی در همین محل به خاک سپرده می‌شوند و گورستان «مقبره‌الشعرا» نام می‌گیرد.

مقبره شاعران تبریز، براثر زمین‌ لرزه‌های 1193 و 1194 قمری ویران و سپس متروکه می‌شود. وضع تا دهه ۱۳۵۰ به همین منوال می‌ماند تا بالاخره حاکمیت وقت به‌ فکر بازسازی گورستان می‌افتد.

در سال 1350، فراخوان طراحی بنای یاد بود برای مقبره الشعرا در رسانه‌ها منتشر و ساخت آن در همان سال آغاز می‌شود. وقوع انقلاب کار ساخت این بنا را متوقف می‌کند و سرانجام در سال 1367 مقبره الشعرا افتتاح می‌شود. مقبره الشعرا در تبریز مدفن بیش از 400 ادیب و شاعر نامور است که از حدود 800 سال پیش در این بنا آرمیده‌اند.